Vanmiddag (zondag 17 sept.) de ‘plot-proeven’ van Karel 1 en Karel 2 met correcties in de bus van de drukker gestopt. Kunnen ze er morgen meteen aan beginnen. Een aantal jongens en meiden van Drukkerij Slinger start de werkdag om 7.00 uur p.m. En om die tijd hoop ik nog op een oor te liggen. Maar alle kans dat Jansen matineus wil worden uitgelaten.
Co niet. Co stapt als een volmaakte stoicijn door onze ruimtes en vindt zijn kattenbak, waar we die ook plaatsen. Alleen als Jansen hem achterna zit omdat een onverhoedse beweging van katertje Co de ‘jachthondgenen’ in hem wakker roepen, maakt Co wel eens een sprong die op een lichte vorm van paniek lijkt.
Helemaal zeker van wat langer blijven liggen, ben ik niet. En ik moet morgen uitgeslapen zijn omdat nog steeds dat probleem ‘Master-cd van deel 1 onbruikbaar’ zeurt. Echte zorgen maak ik me er niet meer over want Lennard (de man van de studio) heeft gereageerd op een sms-je. Vruchteloos bleken de pogingen per telefoon en voice-mail, Tevergeefs ook mailden we, maar een simpel sms-je bracht uiteindelijk uitkomst. Lennard liet weten dat hij maandag terug is van zijn wittebroodsvakantie.
Het noodscenario – dat nu vervalt - stak goed in elkaar. De cd-perserij kon niet precies aangeven wat er aan de master-cd mankeerde. Wat ik uit divers relaas begreep was dat er mogelijk wat ‘bitjes’ ontbraken en dat de computertest die aan het persen voorafgaat negatief was uitgevallen. Uiteindelijk gaf ik een fiat om toch maar een aantal cd’s te trekken (waardoor er iets met ‘glassmasteren’ moest gebeuren??? Ik ben maar een eenvoudige schrijver/uitgever). Dan zouden we bij het afluisteren kunnen constateren hoe de stemmen en de instrumenten doorkwamen op cd’s die supersnel geperst waren. Als het resultaat zou tegenvallen, hadden we nog een ideetje achter de hand: Lennard had ons MP3-tjes van alle onderdelen gestuurd. In het ergste geval konden we die achter elkaar zetten, naar de perserij sturen, waar dan van die fragmenten een master gefabriceerd zou kunnen worden. Maar kwaliteitsverlies zat er dan dik in.
Goed, daar hoef ik dus niet meer bang voor te zijn, nu Lennard morgen terugkeert en als de wiedeweerga een nieuwe master-proof moet afleggen.
Pak van mijn hart. Maar eerst zien en dan geloven. Hij zal in zijn supra geoutilleerde geluidsstudio, die werkelijk met een Hilversumse geluidswerkruimte kan wedijveren, toch nog wel het basismateriaal van Karel hebben?
Ga weg twijfel. Denk positief Rob. Morgen lach je om het probleem dat dan niet meer dan een hobbeltje was op die elke keer weer enerverende weg die leidt tot de uitgave van een boek, in dit geval twee tegelijk.
Voor mij is die weg ook nog eens een ‘Romantische Strasse’. Ik wou namelijk vroeger al een vrije schrijver en vrije uitgever worden. Door de fuik van hypotheekbanken en door mijn zorgzame aard koos ik bij het opbouwen en begeleiden van een gezin voor de veilige tijdschriften- en dagbladjournalistiek. Maar sinds een paar jaar - de uitgeverij bestaat sinds 2009 en verdubbelt tot nu toe elk jaar het aantal uitgaven en navenant de omzet - is er voor mij een compleet en gelukkig werkzaam leven gekomen.
Wat heb ik geleerd van dit knagende onzekerheidje? Waarom net pech op het moment dat je denkt dat alles in kannen en kruiken is? Ik zou mezelf moeten voornemen om tegenslag makkelijker maar vooral geduldiger te verduren. Een oplossing is altijd in zicht. Misschien vergt een karwei wat meer tijd maar je bereikt uiteindelijk het doel.
Feitelijk kun je dankbaar zijn voor een lichte tegenslag.
Ik denk dat ik daarom ook de slogan van de fabrikanten van electrische fietsen afwijs . Die luidt ongeveer: ‘Met deze fietsen hebt u altijd de wind mee.’
Niks. Weg met die electrisch aangedreven fietsen. Ga gewoon zelf trappen. (Tenzij je dat natuurlijk niet meer kunt). Senioren (en steeds jongere trapfietsverlaters), laat u niets wijsmaken. Want het is goed voor een mens ook wel eens wind tegen te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten