Wel en wee van een uitgever (2)

Vanmiddag (zondag 17 sept.) de ‘plot-proeven’ van Karel 1 en Karel 2 met correcties in de bus van de drukker gestopt. Kunnen ze er morgen meteen aan beginnen. Een aantal jongens en meiden van Drukkerij Slinger start de werkdag om 7.00 uur p.m. En om die tijd hoop ik nog op een oor te liggen. Maar alle kans dat Jansen matineus wil worden uitgelaten.

Co niet. Co stapt als een volmaakte stoicijn door onze ruimtes en vindt zijn kattenbak, waar we die ook plaatsen. Alleen als Jansen hem achterna zit omdat een onverhoedse beweging van katertje Co de ‘jachthondgenen’ in hem wakker roepen, maakt Co wel eens een sprong die op een lichte vorm van paniek lijkt.

 Helemaal zeker van wat langer blijven liggen, ben ik niet. En ik moet morgen uitgeslapen zijn omdat nog steeds dat probleem ‘Master-cd van deel 1 onbruikbaar’ zeurt. Echte zorgen maak ik me er niet meer over want Lennard (de man van de studio) heeft gereageerd op een sms-je. Vruchteloos bleken de pogingen per telefoon en voice-mail, Tevergeefs ook mailden we, maar een simpel sms-je bracht uiteindelijk uitkomst. Lennard liet weten dat hij maandag terug is van zijn wittebroodsvakantie.

Het noodscenario – dat nu vervalt - stak goed in elkaar. De cd-perserij kon niet precies aangeven wat er aan de master-cd mankeerde. Wat ik uit divers relaas begreep was dat er mogelijk wat ‘bitjes’ ontbraken en dat de computertest die aan het persen voorafgaat negatief was uitgevallen.  Uiteindelijk gaf ik een fiat om toch maar een aantal cd’s  te trekken (waardoor er iets met ‘glassmasteren’ moest gebeuren??? Ik ben maar een eenvoudige schrijver/uitgever). Dan zouden we bij het afluisteren kunnen constateren hoe de stemmen en de instrumenten doorkwamen op cd’s die supersnel geperst waren. Als het resultaat zou tegenvallen, hadden we nog een ideetje achter de hand: Lennard had ons MP3-tjes van alle onderdelen gestuurd. In het ergste geval konden we die achter elkaar zetten, naar de perserij sturen, waar dan van die fragmenten een master gefabriceerd zou kunnen worden. Maar kwaliteitsverlies zat er dan dik in.

Goed, daar hoef ik dus niet meer bang voor te zijn, nu Lennard morgen terugkeert en als de wiedeweerga een nieuwe master-proof moet afleggen.

Pak van mijn hart. Maar eerst zien en dan geloven. Hij zal in zijn supra geoutilleerde geluidsstudio, die werkelijk met een Hilversumse geluidswerkruimte kan wedijveren, toch nog wel het basismateriaal van Karel hebben?

Ga weg twijfel. Denk positief Rob. Morgen lach je om het probleem dat dan niet meer dan een hobbeltje was op die elke keer weer enerverende weg die leidt tot de uitgave van een boek, in dit geval twee tegelijk.

Voor mij is die weg ook nog eens een ‘Romantische Strasse’. Ik wou namelijk vroeger  al een vrije schrijver en vrije uitgever worden. Door de fuik van hypotheekbanken en door mijn zorgzame aard koos ik bij het opbouwen en begeleiden van een gezin voor de veilige tijdschriften- en dagbladjournalistiek. Maar sinds een paar jaar - de uitgeverij bestaat sinds 2009 en verdubbelt tot nu toe elk jaar het aantal uitgaven en navenant de omzet -  is er voor mij een compleet en gelukkig werkzaam leven gekomen.

Wat heb ik geleerd van dit knagende onzekerheidje? Waarom net pech op het moment dat je denkt dat alles in kannen en kruiken is? Ik zou mezelf moeten voornemen om tegenslag makkelijker maar vooral geduldiger te verduren. Een oplossing is altijd in zicht. Misschien vergt een karwei wat meer tijd maar je bereikt uiteindelijk het doel.

Feitelijk kun je dankbaar zijn voor een lichte tegenslag.

Ik denk dat ik daarom ook de slogan van de fabrikanten van electrische fietsen afwijs . Die luidt ongeveer: ‘Met deze fietsen hebt u altijd de wind mee.’

Niks. Weg met die electrisch aangedreven fietsen. Ga gewoon zelf trappen. (Tenzij je dat natuurlijk niet meer kunt). Senioren (en steeds jongere trapfietsverlaters), laat u niets wijsmaken. Want het is goed voor een mens ook wel eens wind tegen te hebben. 

Wel en wee van een uitgever

Soms zit het mee; soms zit het tegen.

Er zijn mensen die deze dooddoener een verlengde visie meegeven: ‘Ik heb nu al zo’n poos de wind mee, het zal binnenkort vast gaan stormen en dan moet ik tegen de wind optornen.’

Ongeveer dit gevoel, maar dan niet aankondigend maar achteraf, overviel mij toen er plompverloren – ik was er absoluut niet op voorbereid – een telefoontje kwam van de cd-perserij: ‘Track 1 van de cd Karel 1 is onbruikbaar. Wij hebben een nieuwe master-cd nodig’.

Wat was er gebeurd? Op een of andere wijze was er een beschadiging of in ieder geval een mankement gekomen aan de master-cd, waarvan 2200 exemplaren moeten worden getrokken. Gebrand beter gezegd en dat branden gebeurt met een ultramoderne machine die zo’n editie in rap tempo uitspuwt.

Het was tot dan toe allemaal zo mooi verlopen. De totstandkoming van de uitgaven ‘Karel Cavia’ en ‘Karel Cavia zet de klas op stelten’ had energie gevreten maar het zicht op het resultaat, dat wonderwel onze bedoelingen benaderde, was bijkans een prachtig panorama. De verhalen waren geschreven en ingesproken, er was muziek onder gezet. Vier dagen studio. Perfect resultaat. De tekenaar Iris Boter kwam, naarmate het schetsen en inkleuren vorderde, steeds leuker en onverwachter uit de hoek, Isabel van Daesdonk had al met tekst en beeld gestoeid en vond een lijn die alle medewerkers meer dan vrolijk stemde, de drukorders en de planning waren afgesproken, een nieuwe opslagruimte – 4400 boeken zijn al gauw zes pallets – was gehuurd, de raamposters, ansichtkaarten, en 1600 flyers voor evenzoveel boekhandels waren gedrukt en konden worden verstuurd, kortom, het leven lachte de uitgever toe.

En dan zo’n telefoontje. ‘De master-cd van deel 1 is onbruikbaar. De master-cd van deel 2 is in orde maar 1 moet echt opnieuw. Laat jullie technicus de cd vooral langzaam branden en een goede kwaliteit CD-R gebruiken…’’

Bellen naar Lennard. Zijn mobiel geeft de voicemail. Het vaste nummer van zijn studio geeft ook het antwoordapparaat. En zijn vriendin, die de agenda van de studio en andere administratie bijhoudt, laat ook weten dat ik een boodschap moet inspreken. Er bekruipt mij een gevoel van onrust. De flow die Karel teweegbracht, wordt toch niet gestuit omdat Lennard toevallig weg is, toch?

Ik prent mezelf in dat Lennard zich straks of vanavond wel meldt. Maar omdat ik de gevolgen van de nare cd-boodschap zo snel mogelijk wil wegpoetsen, blijf ik zoeken naar instant-oplossingen. En dan ineens schiet het door me heen. Lennard is in juli getrouwd, is toen een weekje met zijn bruid weggeweest, en zou, als ik me goed herinner in september een echte huwelijksreis maken naar Portugal.

‘Rangedang…’, die gedachte komt hard aan… Want geen Lennard, betekent geen nieuwe master-cd…

(Wordt vervolgd)

Eigen aansluiting bij CB

Allemachtig, wat komt er een hoop bij kijken als je een geillustreerd kinderboek wil uitgeven. Om precies te zijn: twee kinderboeken, want Karel Cavia 1 èn Karel Cavia 2 worden op 1 oktober 2011 door het geboortekanaal geperst.

Nou ja, het persklaar maken geschiedt bij onze uitgeverij De Liefde en het persen zelf gebeurt natuurlijk op ‘de offset’ van de gerenommeerde drukkerij Slinger in Alkmaar, waarna de kleurige vellen naar de brocheerderij in Leiden gaan, om daar op maat te worden gesneden en gebundeld.

Maar voor het zover is…

Daar was eerst het schrijven. In krap vier weken stonden er 15 verhalen in de steigers. Verhalen met Karel in de hoofdrol. Die praat je door met de andere uitgever. De thema’s die lichtvoetig worden aangeraakt of stevig worden behandeld, zijn niet in strijd met de gedachte die Uitgeverij De Liefde wil uitdragen. Als het om kinderboeken gaat mag het niet plat, schreeuwend of al te oppervlakkig zijn.   Grappige, vrolijke, ontroerende en zelfs leerzame momenten daarentegen worden omarmd.

Maar omdat kinderen en vooral jongens op dit moment zo slecht lezen, is het zinnig om de verhalen ook op cd mee te leveren. Opdat de jeugdige fine fleur eerst kan luisteren, misschien wel twee of drie keer, vooraleer zij aan de gekoppelde lettergrepen begint.  Goed, de studio in. Met een musicus en de schrijver/uitgever die zijn eigen stem maar eens uitprobeert. Hetgeen volgens de technicus, de componist/muzikante en de soms meekritiserende uitgeefster meer dan een redelijke poging is.

We reizen ook naar Kampen, naar de illustrator. Een door de wol geverfde tekenaar, Iris Boter. Met haar wordt het karakter van Karel Cavia doorgesproken. Hij is een durfalletje, een braniemannetje maar met een hartje van goud en hij is soms enkele momenten mooi in zichzelf gekeerd en komt dan met een onverwacht denkbeeld of met een wervelende actie. Iris stuurt zwartwit schetsen, die we aanpassen of meteen goedkeuren en dan kan er een bonte pracht overheen. Want de boeken worden in koeleur bezorgd - zowel in schoondruk als in weerdruk. 

We bepalen niet alleen de inhoud, ook de vorm, het lettertype, het maximale aantal woorden per alinea, het aantal plaatjes per pagina, het ontwerp voor het omslag. En ondertussen is er permanent overleg over de muziek en over de ‘plaatjes’.

Dan volgt: ISBN-nummers en streepjescodes aanvragen, eigen aansluiting bij het Centraal Boekhuis regelen, (tot voor kort zaten we bij een cluster-uitgever en via die weg werden onze boeken door CB uitgeleverd aan de nationale en Vlaamse boekverkopers). De opdruk voor de cd’s – Karel 1 en Karel 2 - digitaal sturen naar de cd-perserij,  ansichtkaarten en raamposters laten maken, extra opslagruimte huren, kranten-, radio- en televisieinterviews voor elkaar zien te boksen, voorleesdagen op scholen, in boekwinkels en bibliotheken plannen tijdens de Kinderboekenweek van 5 tot en met 15 oktober a.s.

De flyers met info en beeld gaan naar 1600 boekwinkels –jaja, daar zit de hele familie een weekend te vouwen en met Karel bedrukte enveloppes dicht te likken).

Als finale kwijting, in de laatste week van september, de cd’s achterin de boeken plakken.  Dan de boeken wederom in handzame dozen verpakken en een fiks aantal Karels nog voor de start van de Kinderboekenweek uitleveren: aan Feijn in Alkmaar, aan Plukker in Schagen, aan Stumpel in 6 Noord-Hollandse plaatsen, aan de Garve in Bergen; aan de Haarlemse, Rotterdamse en Kampense boekhandels die al op voorhand besteld hebben. En natuurlijk gaan er ook flink wat dozen naar het Centraal Boekhuis in Culemborg.

Ik heb al eerder onze uitgaven – o.m. ‘Zintuigenboom’ en ‘Energy Switch’ - naar dat gigantische boekenpakhuis gebracht. Maar dit keer rijd ik er fluitend en zingend heen. Dat extra plezier is er vanwege die eigen aansluiting bij het Centraal Boekhuis. Een eigen aansluiting; dan voel je je toch een beetje meer uitgever…