Kleine 'Thrillseekers'

Door mijn fanatieke sportbeleving zou ik gisteren, bij deelname aan het ‘boerengolfen’ in de polder, vermoedelijk een ruit van een belendende tomatenkas aan diggelen hebben geslagen.

 Ik heb ooit een lage rugblessure opgelopen omdat ik, tot en met de finaleworpen, bij het ‘boerendarten’ de hooivork te gretig in de strooien roos wierp.

Toen ik midden juli mijn verjaarscadeau besteeg, toetste ik op het display meteen twee kilometer in, liet me door de aftellende secondes opjutten tot een straf tempo en was, nadat ik in de droogroeisolorace als eerste was gefinished in een voor een beginneling veel te snelle tijd, de rest van de middag niet meer aanspreekbaar voor de verjaarsvisite.

Boerendarten, roeien of spinnen tegen de klok, een autorally met een occasion die maar 500 euro mag kosten, wij verzinnen van alles om fanatiek bezig te blijven. We zijn kleine ‘thrillseekers’ geworden. Als we maar uit ons dak kunnen gaan. We leven van prikkel tot prikkel, door anderen aangereikt: is het de ene dag niet de recordjackpot van de staatsloterij waarop we onze zinnen gezet hebben, de dag erna is er de loting voor de Europacup die we met spanning volgen of het zien vallen van een sporthal vol dominosteentjes waar we op vlassen. We maken ons druk om volstrekt onbelangrijke zaken die door ‘wichtigmachers’ behendig zijn opgeklopt. En we stinken er in, wij consumeren die onzin met graagte.

Wanneer nemen we het heft zelf in handen? Wanneer nemen we een gezonde afstand van die nerveuze actie-bedenkers? Voor vanavond heb ik een weloverwogen keuze gemaakt: ik kijk niet naar de Europacupwedstrijd op Ned. 3. Mijn thrill van vanavond is de film ‘Bienvenue chez les Ch’tis’, van Dany Boon. Ik heb hem twee jaar geleden al eens in de bioscoop gezien en nu de video ervan bemachtigd. Ik ga bewust kijken naar de Franse niemendal (maar wel een heel leuke niemendal) want ik heb zin om anderhalf uur onbekommerd te lachen.